Zamek Królewski na Wawelu przez całe wieki stanowił centrum
państwowości polskiej. Dziś wizyta w dawnej rezydencji królewskiej to
fascynująca podróż w głąb historii Polski, w czasy zarówno jej
świetności jak i upadku.
Zamek Królewski położony jest na Wzgórzu Wawelskim – wapiennej skale
jurajskiej majestatycznie wznoszącej się na lewym brzegu Wisły, w samym
sercu Krakowa. Od ok. VII w. n.e. w jego okolicy zaczęli się osiedlać
Słowianie, a za panowania pierwszych historycznych władców Polski z
dynastii Piastów Wawel stanowił już jedną z głównych rezydencji
monarszych. Prawdziwa królewska siedziba powstała tu jednak dopiero z
początkiem XIV w., wraz z koronacją i osiedleniem się na Wawelu
Władysława Łokietka. Na wzgórzu zbudowana wtedy została gotycka katedra,
w miejscu drewniano – ziemnych fortyfikacji wzniesiono solidne mury, a
sam zamek został znacznie rozbudowany. Lata świetności zamku przypadły
na czasy panowania Jagiellonów, zwłaszcza ostatnich z rodu Zygmunta III
Starego i Zygmunta Augusta. Zafascynowani rozwojem renesansu w Europie
Zachodniej królowie pragnęli nadać swojej rezydencji prawdziwie
nowoczesny charakter.
Sprowadzeni z Włoch do Krakowa mistrzowie Franciszek zwany
Florentczykiem i Bartłomiej Berrecci przekształcili gotycką budowlę w
piękny renesansowy pałac, z przestronnym, arkadowym dziedzińcem, o
wybitnie reprezentacyjnym charakterze. Od początku XVII w., czyli po
przeniesieniu stolicy z Krakowa do Warszawy, znaczenie Zamku na Wawelu
zmalało. Pałac trawiły liczne pożary, a rezydujący w Warszawie królowie
nie troszczyli się zbytnio o jego odbudowę. Po trzecim rozbiorze Polski
do Krakowa wkroczyli Austriacy, którzy przez niemal cały XIX w.
wykorzystywali wzgórze do celów wojskowych. Polacy przejęli zarząd nad
zamkiem dopiero na krótko przed wybuchem I wojny światowej. Przez
następne kilka dziesięcioleci, z przerwą w okresie II wojny światowej,
na Wzgórzu Wawelskim trwały zakrojone na szeroką skalę prace
konserwatorskie. W 1978 r. Wawel, wraz ze Starym Miastem, Kazimierzem i
Stradomiem, znalazł się na Liście Światowego Dziedzictwa Kulturowego
UNESCO.
Na zwiedzanie Zamku Królewskiego trzeba sobie zostawić przynajmniej
jeden dzień. Na parterze i II piętrze znajdują się Reprezentacyjne
Komnaty Królewskie, ozdobione oryginalnymi arrasami, sprowadzonymi przez
Zygmunta Augusta z Brukseli. Na uwagę zasługuje przede wszystkim
największa na zamku Sala Senatorska oraz Sala Poselska, ze stropem
kasetonowym ozdobionym XVI-wiecznymi rzeźbami męskich i kobiecych głów.
Na I piętrze mieszczą się Prywatne Apartamenty Królewskie. Pozostałe
ekspozycje znajdujące się na zamku to Skarbiec Koronny i Zbrojownia
(zawierająca m.in. trofea z odsieczy wiedeńskiej 1683 r.) oraz Sztuka
Wschodu.
Natomiast z ekspozycji znajdujących się poza zamkiem na szczególne
wyróżnienie zasługuje Wawel Zaginiony. Można tu zobaczyć najstarsze
obiekty, jakie powstały na Wzgórzu Wawelskim, w tym m.in. Rotundę
Najświętszej Marii Panny, fundamenty zamku gotyckiego i pozostałości
renesansowych kuchni królewskich. Warto także zajrzeć do Smoczej Jamy,
jaskini usytuowanej w zachodniej części wzgórza, w której, według
najbardziej znanej krakowskiej legendy żył niegdyś okrutny smok.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz